Strona 2 z 5
REPUBLIKA ŚRODKOWOAFRYKAŃSKA Jerome Ramedane, scena wiejska
Scena wiejska daje obserwatorowi realistyczny wgląd w życie typowej wioski w Republice Środkowoafrykańskiej. W tle widać gęstą zieleń lasów i chaty ze słomy. Ludzie wykonują swoje codzienne obowiązki, a życie w wiosce kształtowane jest przez wspólne aktywności i wymianę dóbr.
W centralnej części obrazu kobiety zbierają i przetwarzają korzenie manioku. Dzieci bawią się w pobliżu, podczas gdy mężczyźni zajmują się różnymi pracami rzemieślniczymi. Gotowanie, rybołówstwo i polowanie stanowią ważne elementy codziennego życia. Więzi społeczne w wiosce są silne, a mieszkańcy wzajemnie się wspierają.
Obraz przekazuje poczucie spokoju i harmonii, które często brakuje we współczesnych miejscowościach. Przypomina nam, że ludzie tam, mimo trudności, są szczęśliwi i zadowoleni. Ukazuje ideał, który warto realizować, niezależnie od miejsca, w którym żyjemy.
Obraz ma pewne powiązania z działalnością UNICEF, zwłaszcza w kontekście dokumentowania życia społeczności wiejskich i podkreślania ich potrzeb. UNICEF często koncentruje się na poprawie warunków życia dzieci i rodzin w regionach o ograniczonym dostępie do edukacji, opieki zdrowotnej i podstawowych zasobów.
Ramedane, jako artysta, uwieczniał codzienne życie mieszkańców Republiki Środkowoafrykańskiej, co może być zgodne z misją UNICEF, który stara się zwracać uwagę na wyzwania, z jakimi borykają się społeczności w tym regionie.
Czad
S.M. Zoghby, Matki i Dzieci
S.M. Zoghby namalował tę akwarelę specjalnie dla UNICEF. Jej tematyką jest matka trzymająca dziecko oraz dzieci patrzące na świat. Obrazy emanują ciepłem i miłością, które matka przekazuje swoim dzieciom. Głowy dzieci są duże w porównaniu do ich ciał, co podkreśla ich niewinność i bezbronność. Jasne i żywe kolory nadają obrazom optymistyczny nastrój. Zoghby chciał podkreślić, że dzieci są przyszłością ludzkości i że musimy je chronić oraz kochać.
Chile José Venturelli, „Matka i Dziecko”
Był on artystą zaangażowanym społecznie i współpracował z organizacjami międzynarodowymi, takimi jak UNICEF i Międzynarodowa Organizacja Pracy (ILO). Jego sztuka często przedstawiała tematy związane z humanizmem, prawami człowieka i solidarnością, co wpisuje się w misję UNICEF, który działa na rzecz dzieci na całym świecie. Jego prace były wykorzystywane w materiałach UNICEF, aby podkreślić wartości związane z ochroną dzieci i ich praw.
Centralnym motywem jest postać kobiety, prawdopodobnie matki, trzymającej lub otulającej dziecko. Ten motyw od wieków pojawia się w sztuce jako symbol macierzyństwa, opieki i ochrony. Venturelli w swojej twórczości często nawiązywał do tematów związanych z człowiekiem, rodziną i społecznymi wartościami, więc ta scena może reprezentować troskę o przyszłe pokolenia.
Podkreśla znaczenie dzieci w świecie i konieczność ich wspierania. UNICEF, jako organizacja działająca na rzecz dzieci, często wykorzystuje sztukę do komunikowania swoich wartości.
CHINY Malarstwo na szkle około 1765 roku
Proces tworzenia malowideł na szkle to umiejętność, która nie jest powszechnie rozumiana przez wielu artystów zajmujących się sztuką postrzegania i kunsztem artystycznym. Jest to dziedzina, która wymaga szczególnej precyzji i wrażliwości, aby oddać wyjątkowy efekt wizualny i głębię obrazu.
Obraz ma przedstawiać widok chińskiego dworu z dziećmi. W ich rękodziele, które charakteryzuje się stopniem szczegółowości i delikatną postawą, która jest typowa dla chińskiego dziecka w otoczeniu symboliki i gracji, co może symbolizować harmonię rodzinną oraz znaczenie wychowania i opieki nad najmłodszymi. W chińskiej kulturze architektura dworu często wiąże się z ideą stabilności, historii i dziedzictwa, a dzieci w takim otoczeniu mogą podkreślać kontynuację tych wartości w kolejnych pokoleniach. To piękna scena, która pasuje do misji UNICEF, promującej dobrostan dzieci na całym świecie.
W chińskim malarstwie dzieci często symbolizują niewinność, harmonię i przyszłość. Ich obecność w scenach dworskich może podkreślać znaczenie rodziny oraz przekazywanie tradycji z pokolenia na pokolenie. W klasycznym chińskim malarstwie dzieci są często przedstawiane w otoczeniu przyrody, co dodatkowo wzmacnia ich związek z harmonią świata i cyklem życia.
Wizerunki dzieci mogły być alegorią czystości, a ich zabawy symbolizowały radość i beztroskę. W sztuce chińskiej ważne były także elementy takie jak sosny, bambusy czy śliwy, które miały przypisywane cechy ludzkie, np. wytrwałość czy szlachetność.
Luis Daell, Madonna und Kind
Luis Daell jest znanym, współczesnym artystą z Kostaryki, który studiował sztukę zarówno w swojej ojczyźnie, jak i w kilku szkołach artystycznych w Stanach Zjednoczonych.
Jego twórczość charakteryzuje się silnym ładunkiem emocjonalnym i religijnym. Choć czerpie inspiracje z lokalnego kontekstu, jego dzieła wykazują wpływy nowoczesnej europejskiej sztuki. Ciepłe barwy, w których przedstawiona jest Madonna z Dzieciątkiem, kontrastują z chłodnymi tonami często obecnymi w europejskich interpretacjach tego tematu. Trójkątna kompozycja, w której umieszczone są postacie, oraz ich wzajemny kontakt wzrokowy podkreślają bliskość i ochronę, jaką matka zapewnia dziecku.
Mimo tytułu, obraz nie jest typowym przedstawieniem Madonny z Dzieciątkiem - jego tło jest nieokreślone, a twarze postaci pozbawione wyraźnych rysów. Białe włosy matki symbolizują czystość, a jej szaty przypominają barwne witraże kościelne.
Obraz Madonna und Kind autorstwa Luisa Daella był używany w kontekście UNICEF. W 1982 roku pojawił się na oficjalnym cachecie UNICEF. Było to wizualne podkreślenie ich misji oraz apel o wsparcie dla dzieci, które najbardziej potrzebują pomocy. To pokazuje, że dzieło Daella miało znaczenie nie tylko artystyczne, ale także humanitarne.
Obraz Madonna und Kind Luisa Daella niesie ze sobą głęboką symbolikę, łączącą elementy religijne, emocjonalne i kulturowe. Oto kilka kluczowych aspektów jego znaczenia:
- Macierzyństwo i ochrona – Centralnym motywem jest relacja między matką a dzieckiem. Madonna obejmuje Dzieciątko w sposób, który podkreśla troskę i bezpieczeństwo. Ich bliskość symbolizuje miłość i opiekę, co jest częstym motywem w sztuce sakralnej.
- Czystość i duchowość – Białe włosy Madonny mogą symbolizować czystość i świętość, a jej szaty przypominają barwne witraże kościelne, co może odnosić się do boskiego światła i transcendencji.
- Trójkątna kompozycja – Układ postaci w trójkącie jest często stosowany w sztuce religijnej, ponieważ nawiązuje do Trójcy Świętej. Wzajemny kontakt wzrokowy między matką a dzieckiem wzmacnia poczucie więzi i duchowej jedności.
- Kolorystyka – Ciepłe barwy użyte w przedstawieniu kontrastują z chłodnymi tonami często obecnymi w europejskich interpretacjach tego tematu. Może to symbolizować emocjonalne ciepło i bliskość, a także odwoływać się do lokalnych tradycji artystycznych.
Twarze postaci pozbawione wyraźnych rysów, co nadaje mu uniwersalny i ponadczasowy charakter.
Symbolika opieki i ochrony w dziele Daella doskonale koresponduje z działaniami UNICEF. Matka w obrazie otula dziecko, zapewniając mu ciepło i bezpieczeństwo - podobnie jak UNICEF pracuje na rzecz zapewnienia każdemu dziecku na świecie podstawowych praw do zdrowia, edukacji i ochrony.
Josef Mánes, „Słowacka rodzina”
Czesko-słowacki krytyk sztuki napisał o Josefie Mánesie, autorze obrazu „Słowacka rodzina”: „Twórczość Josefa Mánesa jest niezrównanym centrum wpływu czeskiej sztuki i duszy Mánesa. To, co ujawnia, pozostaje w historii czeskiej sztuki niczym gwiazda.”
Obraz „Słowacka rodzina”, powstały w latach 1856–1857, jest pełną wdzięku i elegancji sceną wiejską. Mánes czerpał z francuskiego malarstwa tamtych czasów, przejmując romantyczną kolorystykę, która ukazuje ludzi i krajobrazy w ich naturalnym pięknie. Miękkie, zaokrąglone linie postaci, ciepłe barwy oraz przejrzyste światło są charakterystyczne dla jego stylu. Kompozycja i harmonia obrazu nadają mu atmosferę idyllicznej wsi.
Jego dzieła często ukazywały codzienność prostych ludzi, co mogłoby wpisywać się w wartości promowane przez UNICEF, takie jak ochrona dzieci i kultur lokalnych.
Dżibuti Andrew Levine, Matka i Dziecko
Na całym świecie matki mają szczególną więź ze swoimi dziećmi. Jednak w krajach rozwijających się matki i dzieci są wyjątkowo podatne na choroby wynikające z ubóstwa, niedożywienia, braku dostępu do czystej wody oraz niewystarczającej opieki zdrowotnej. Są także szczególnie narażone na skutki działań wojennych.
Trudna sytuacja w Dżibuti jest przykładem tego, jak wojna wpływa na codzienne życie. W wyniku konfliktu w sąsiedniej Etiopii Dżibuti stało się schronieniem dla tysięcy uchodźców, co dodatkowo obciążyło już i tak ograniczone zasoby kraju. Wysokie temperatury i brak dostępu do czystej wody jeszcze bardziej pogarszają sytuację.
W tych warunkach UNICEF stara się zapewnić podstawową opiekę zdrowotną i żywność dla matek i dzieci. Organizacja dostarcza także szczepionki i leki, aby zapobiegać chorobom. Działania UNICEF w Dżibuti są przykładem wysiłków mających na celu poprawę warunków życia dzieci na całym świecie. Jednak wobec cierpienia dziecka wszelkie dyskusje milkną.
To ważny temat pokazujący trudności, z jakimi borykają się rodziny w regionach dotkniętych konfliktami i ubóstwem.
Dominika
Alwin A. Bully, Ojciec i Dziecko
Alwin A. Bully namalował „Ojciec i Dziecko” w 1980 roku, zauważając, że ojcu przypisuje się duchową władzę w religiach niemal tak często, jak matce przypisuje się związek z dzieckiem. W rodzinach na Dominice ojciec nie był tylko żywicielem, ale także wychowawcą i przyjacielem.
Dzieło, które odzwierciedla głęboką więź między ojcem a dzieckiem, podkreślając rolę ojcostwa w kulturze Dominiki.
UNICEF podkreśla, że budowanie silnej więzi między rodzicem a dzieckiem jest kluczowe dla jego rozwoju i dobrego samopoczucia. Dzieci rozwijają się najlepiej, gdy czują się bezpieczne, kochane i zaopiekowane. UNICEF zwraca uwagę, że zapewnienie dziecku miłości i czułości wspiera rozwój jego mózgu, pewność siebie oraz zdolność do nawiązywania zdrowych relacji w przyszłości.
Organizacja podkreśla, że więź między ojcem a dzieckiem zaczyna się od narodzin i rozwija się poprzez codzienne interakcje, takie jak reagowanie na potrzeby dziecka, wspólna zabawa czy okazywanie czułości. Ważne jest, aby ojciec był obecny w życiu dziecka i zapewniał mu poczucie bezpieczeństwa, co pomaga w budowaniu odporności emocjonalnej i zdolności do radzenia sobie z wyzwaniami.
Republika Dominikańska
Candido Bido, Macierzyństwo
„Macierzyństwo” to jedno z wielu obrazów w cyklu dziecięcym, popularnym temacie twórczości Candido Bido. Matka i dziecko są częstym motywem w dominikańskim malarstwie ostatnich 20 lat. Dzieło wykonane jest techniką „Estarcido” (druk szablonowy). Postacie przedstawione są w stylu „malarstwa naiwnego”. W centrum obrazu znajduje się relacja między matką a dzieckiem – matka trzyma dziecko na rękach. Postacie matki i dziecka są wyraźnie oddzielone linią. Matka ubrana jest w czerwoną suknię, a dziecko przedstawione jest jako biała przestrzeń. Matka ma czerwony wstążkę we włosach, a dziecko – białą. Postacie znajdują się na tle niebieskiego koloru, a padające słońce rzuca cień na ziemię. Kolory są intensywne i żywe. Matka i dziecko przedstawieni są w spokojnej, harmonijnej atmosferze, a ich relacja jest pełna miłości i bliskości.
Obraz „Macierzyństwo” autorstwa Candido Bido jest związany z UNICEF ze względu na tematykę dzieciństwa i macierzyństwa, które są kluczowe dla działań tej organizacji. UNICEF, czyli Fundusz Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci, wspiera prawa dzieci, ich zdrowie, edukację oraz ochronę. Dzieła sztuki, takie jak to, często są wykorzystywane do podkreślenia znaczenia opieki nad dziećmi i ich dobrostanu.
Możliwe, że obraz był częścią inicjatyw UNICEF promujących troskę o najmłodszych lub stanowił element kampanii mającej na celu zwrócenie uwagi na macierzyństwo jako fundament zdrowego społeczeństwa.
Ekwador
Ricardo Dávila w obrazie Rossana und Pastora przedstawia hołd dla piękna i różnorodności ekwadorskiej natury i kultury. Poprzez swoją sztukę chce skłonić ludzi do refleksji i otworzyć ich oczy na piękno świata.
Można dostrzec kobietę z dzieckiem. Ich postawy i wyraz twarzy sugerują spokój i bliskość, co może symbolizować miłość, opiekę i rodzinną więź. Kompozycja oraz użyte kolory dodają ciepła tej scenie, podkreślając jej emocjonalny wymiar.
Dzieło nawiązuje do wartości, które UNICEF promuje, takich jak ochrona dzieci, rodzina i troska o najmłodszych, ale nie ma oficjalnych informacji o współpracy artysty z tą organizacją.
Egipt – Polowanie na ptaki, około 1450 p.n.e.
Ten fresk pochodzi z grobowca w Tebach i sięga około 1450 p.n.e. Jest to przykład sztuki egipskiej Nowego Państwa, okresu trwającego 500 lat, w którym Egipt został zjednoczony pod jednym faraonem i osiągnął wysoki poziom dobrobytu i potęgi. Sztuka tego okresu charakteryzuje się finezją i elegancją oraz większą wyrafinowaniem niż w poprzednich epokach.
Fresk przedstawia tebańskiego szlachcica Nebamuna wraz z jego żoną i córką podczas polowania na ptaki. Malowidła grobowe miały nie tylko funkcję dekoracyjną, ale również zapewniały życie pozagrobowe zmarłym. Egipcjanie wierzyli, że sztuka ma magiczną moc – to, co zostało przedstawione na fresku, mogło zostać „przywrócone do życia” po śmierci.
Nebamun musiał być ukazany zgodnie z ustalonymi zasadami artystycznymi, które odzwierciedlały egipskie postrzeganie ludzkiego ciała: oko i ramiona są przedstawione frontalnie, twarz i tors w profilu, a stopy z boku. Jego rodzina jest również stylizowana według tych zasad, a ich rozmiar odzwierciedla ich znaczenie.
Tło fresku ukazuje ryby, ptaki i trzcinę, oddane z niezwykłym realizmem. Artysta szczególnie zadbał o detale, takie jak łuski ryb, futro kota czy pióra ptaków. Pomimo sztywnej postawy postaci i szeroko otwartych oczu, scena tętni życiem i dynamiką. W ten sposób wiara Egipcjan w życie pozagrobowe znalazła swoje odzwierciedlenie w sztuce.
Obraz to staroegipski fresk przedstawiający polowanie na ptaki, natomiast UNICEF (Fundusz Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci) koncentruje się na ochronie praw dzieci na całym świecie. Na pierwszy rzut oka te dwa tematy mogą się wydawać niezwiązane, ale jeśli spojrzymy głębiej, możemy dostrzec pewne powiązania.
UNICEF często wspiera edukację oraz ochronę dziedzictwa kulturowego, ponieważ historia i sztuka pomagają dzieciom zrozumieć swoje korzenie, kulturę i tożsamość. Freski takie jak ten dostarczają cennych informacji o dawnych cywilizacjach, ich codziennym życiu i wierzeniach, co może być inspiracją dla programów edukacyjnych prowadzonych przez UNICEF w różnych krajach.
Ponadto, motyw rodziny obecny w fresku (Nebamun polujący z żoną i córką) odzwierciedla wartość ochrony dzieci w społeczeństwie – coś, czym UNICEF się aktywnie zajmuje. Organizacja ta działa na rzecz zapewnienia dzieciom dostępu do edukacji, ochrony zdrowia i życia w bezpiecznym środowisku, co jest fundamentalne w budowaniu przyszłych pokoleń.
Mba Abogo, dziecko, perła i duma rodziny
Mba Abogo postrzega rodzinę jako fundament społeczeństwa, a dziecko jako podporę narodu oraz symbol tożsamości narodowej i dumy. Jego twórczość odzwierciedla połączenie tradycji i nowoczesności, przyczyniając się do rozwoju kultury i sztuki jego kraju.
Rodzina przedstawiona na obrazie nosi tradycyjne stroje, co podkreśla dumę mieszkańców Gwinei Równikowej ze swojego dziedzictwa kulturowego. Obraz Abogo, wykonany techniką olejną, łączy przeszłość z teraźniejszością, ponieważ olej jako medium jest stosunkowo nowym elementem w sztuce Gwinei Równikowej. Twórczość Abogo odzwierciedla przekonanie, że przyszłość narodu leży w harmonijnej syntezie tradycji i nowoczesności.
UNICEF często wspiera inicjatywy artystyczne i kulturowe, które promują prawa dzieci oraz znaczenie rodziny w społeczeństwie. Możliwe, że jego prace wpisują się w wartości, które UNICEF propaguje, zwłaszcza jeśli dotyczą dzieci i ich roli w przyszłości narodu.
Federal Republic of Germany
Maryja z plasterkiem gruszki (znana również jako Maryja z leżącym dzieciątkiem z plasterkiem gruszki lub Madonna z plasterkiem gruszki) to obraz Albrechta Dürera (1471–1528) z 1512 roku.
Na ciemnym tle Dürer ukazuje popiersie Maryi, która obiema rękami trzyma leżące przed nią dziecko na płótnie.
Madonna ubrana jest w niebieską suknię i jasną chustę na głowie, pod którą znajduje się przezroczysty welon. Dzieciątko Jezus trzyma w lewej ręce małą pokrojoną gruszkę, na której widoczne są ślady po ugryzieniu zębów. Owoc ten często interpretowany jest jako symbol miłości i boskiej mądrości.
Skierowanie wzroku Maryi do wewnątrz – gdzie nie jest do końca jasne, czy patrzy bezpośrednio na swoje dziecko, czy raczej patrzy w dół – a także pierwotnie prawdopodobnie fioletowy kolor tkaniny wskazują prawdopodobnie na rychłą śmierć na krzyżu Pana Chrystusa. Łagodnie uśmiechnięta, ale zamknięta w sobie Madonna zdaje się już wiedzieć o Pasji. Gruszka, z której skubało Dzieciątko Jezus, może być interpretowana jako symbol miłości ze względu na swoją słodycz. Co więcej, nasiona te można dostrzec w środku owocu, co prawdopodobnie odnosi się w sensie przenośnym do kiełkowania nasienia ofiarniczej śmierci Pana Chrystusa, które obiecuje odkupienie.
Maryja byłaby zatem jak grusza, która daje światu owoc – mały Jezus, który z kolei przynosi ludziom miłość i zbawienie.
Oprócz religijnej ekspresji pewną rolę odgrywa w tym obrazie idea humanizmu.
Dürer, jako jeden z czołowych artystów tamtych czasów, dążył do ukazania ludzkiej emocjonalności i naturalizmu, co widać w czułym spojrzeniu Maryi oraz realistycznym przedstawieniu Dzieciątka Jezus. Humanizm w sztuce Dürera przejawiał się w podkreśleniu indywidualności postaci, ich bliskości oraz uczuciowości, co odróżniało jego dzieła od wcześniejszych, bardziej hieratycznych przedstawień religijnych.
UNICEF koncentruje się na pomocy dzieciom na całym świecie, a jeśli obraz Dürera miałby być interpretowany w tym kontekście, można by go postrzegać jako wyraz troski o macierzyństwo, opiekę nad dziećmi i ich dobrostan. W sztuce renesansowej często pojawiały się motywy opiekuńczości i miłości rodzicielskiej, które są bliskie wartościom promowanym przez UNICEF.
FINLANDIA Ulla Vaajakallio, Chwila wspólnego spędzania czasu.
Ulla Vaajakallio była fińską ilustratorką i artystką, znaną ze swojej pracy nad książkami dla dzieci oraz ikonami. Warto zauważyć, że UNICEF Finlandia współpracuje z wieloma artystami, aby promować prawa dzieci i ich dobrostan.
Obraz przedstawia piękną opowieść.
Gdy roślinność północnej Finlandii około połowy czerwca osiąga swój szczyt, rzucając cienie na krajobraz, zaczyna się czas przesilenia letniego. W mitologii fińskiej jest to moment, kiedy ludzie i duchy są sobie najbliżsi, a rodzina i przyjaciele zbierają się, aby celebrować naturę.
Rodzina Saari zgromadziła się w swoim letnim domku w Laponii. Cała rodzina przyjechała, aby świętować przesilenie letnie. Domek znajduje się nad brzegiem jeziora, otoczony gęstymi lasami i wzgórzami. Słońce świeci przez całą noc, dzieci bawią się na dworze, a dorośli rozmawiają i opowiadają historie.
Ulla Vaajakallio, matka rodziny, ma szczególny rytuał związany z przesileniem letnim. Zabiera dzieci na wędrówkę po lesie, aby doświadczyć natury i oddać hołd duchom przodków. Opowiada im historie o fińskiej mitologii i znaczeniu przesilenia letniego.
Wieczorem wszyscy gromadzą się wokół ogniska, a Ulla śpiewa tradycyjne fińskie pieśni. Dzieci są zafascynowane opowieściami i pieśniami, czują się związane z naturą i swoimi przodkami. To moment bliskości i jedności, który rodzina przeżywa każdego roku na nowo.
Przesilenie letnie to czas świętowania i refleksji. Przypomina ludziom, jak ważne jest spędzanie czasu z rodziną i przyjaciółmi oraz docenianie natury. Dla rodziny Saari jest to wyjątkowy okres, który co roku przynosi radość i pozostaje w pamięci na długie lata.
Region centralny Ghany, najbardziej zasobny artystycznie obszar kraju, jest siedzibą plemienia Aszanti. Ich sztukę można podzielić na dwa główne nurty: sztukę królewskiego dworu, która koncentruje się na statusie i władzy, oraz sztukę ludową, której głównym celem jest zdrowie i płodność.
Aszanti słyną z doskonałej obróbki metali, tworząc mosiężne naczynia z wolnostojącymi figurami na pokrywie, ozdobne kubki i lampy, a także małe odważniki w kształcie ludzi, zwierząt czy przedmiotów codziennego użytku. Najbardziej rozpowszechnione są figurki Akua-ba, nazywane lalkami płodności. Kobiety w ciąży noszą przy sobie Akua-ba, wierząc, że ich dziecko będzie tak piękne jak figurka, a kobiety bezdzietne liczą na to, że dzięki mocy amuletu uda im się zajść w ciążę.
Rodzina jest podstawą społecznej struktury Aszanti. Płodność ma ogromne znaczenie społeczne, a od kobiet oczekuje się, że będą rodzić liczne potomstwo. Szczególnie pożądane są dziewczęta, ponieważ zapewniają ciągłość rodziny – Aszanti śledzą swoje pochodzenie zawsze poprzez linię matki.
Przedstawiona tutaj drewniana rzeźba, ozdobiona koralikami i farbą, prawdopodobnie powstała między 1870 a 1930 rokiem. Ukazuje matkę karmiącą dziecko, co podkreśla zależność dziecka od matki. W niektórych pracach wskazówki dotyczące statusu matki wyrażane są poprzez szczegóły, takie jak stołek, na którym siedzi, lub sandały na jej stopach. Tradycyjne, ręcznie wykonane stołki uważane są za siedziska duchów.
Abstrakcyjne elementy rzeźby, geometryczne kształty szyi, twarzy i włosów, a także proste, harmonijne linie nadają figurze wrażenie spokoju i stabilności. Sztuka ta miała szczególne znaczenie w XIX wieku jako sposób na ochronę tradycyjnej matriarchalnej struktury społecznej przed zmianami wynikającymi z innych czynników, takich jak majątek czy pozycja publiczna. Czyste, stylizowane linie tych figur podkreślają i idealizują system wartości, którego centrum stanowi relacja między matką a dzieckiem.
Obraz ma związek z UNICEF prawdopodobnie dlatego, że jest częścią projektu mającego na celu podkreślenie kulturowego dziedzictwa Ghany w kontekście globalnych inicjatyw tej organizacji. UNICEF często promuje różnorodność kulturową i społecznie istotne tematy, takie jak edukacja, zdrowie matek i dzieci, a sztuka Aszanti, w szczególności przedstawienia macierzyństwa, idealnie wpisują się w te wartości.
Znaczki, obrazy UNICEF są często wydawane jako element kampanii humanitarnych, podkreślających potrzebę wsparcia dzieci na całym świecie. Możliwe, że ta konkretna rzeźba została wybrana jako reprezentacja ghanejskiej sztuki, uwypuklając rolę matki i dziecka w kulturze Aszanti.
Grenada John Benjamin, Taniec dla mamy i dziadka
John Benjamin jest nauczycielem w szkole podstawowej na Grenadzie. Jako nauczyciel muzyki, uczy dzieci tradycyjnych tańców i pieśni swojego kraju. Wcześniej pracował na Barbadosie, gdzie dzieci poznawały muzykę i tańce różnych kultur. John Benjamin jest dumny ze swojej ojczyzny i uważa, że dzieci powinny znać swoje korzenie oraz tradycje. Podkreśla, że taniec jest ważnym elementem kultury Grenady, sposobem na wyrażenie emocji, budowanie wspólnoty oraz zachowanie tradycji.
Ilustracja lub jej przesłanie są powiązane z działalnością UNICEF, która koncentruje się na ochronie praw dzieci, edukacji oraz zachowaniu dziedzictwa kulturowego. Być może obraz przedstawia projekt wspierający lokalne tradycje i kulturę Grenady w kontekście edukacyjnym i społecznym.
UNICEF często wspiera inicjatywy związane z kulturą i edukacją, które pomagają dzieciom rozwijać się i poznawać swoje dziedzictwo. W przypadku tego obrazu „Taniec dla mamy i dziadka” może odnosić się do tradycyjnych tańców Grenady, które są przekazywane z pokolenia na pokolenie.
Wspierając naukę tradycyjnych tańców, pomaga dzieciom zrozumieć i pielęgnować własną kulturę, co może być ważnym elementem ich edukacji i rozwoju społecznego. Możliwe też, że projekt związany z tańcem ma na celu zbliżenie rodzin i społeczności, wzmacniając więzi między pokoleniami.